O PROJEKCIE

Moim celem jest przejechać samotnie na rowerze cały kontynent amerykański od koła podbiegunowego na Alasce do najbardziej wysuniętego na południe miasta świata – Ushuaia w Argentynie, pokonując w ten sposób około 27 000 kilometrów. Tym samym chciałabym zostać pierwszą kobietą na świecie, która jadąc bez przerwy, dokona tego podczas samotnej wyprawy rowerowej. Moja trasa wiedzie przede wszystkim przez góry – w Ameryce Północnej przez Kordyliery, w Ameryce Południowej przez Andy – najdłuższe pasmo górskie świata. W trakcie przejazdu nie korzystam praktycznie z hoteli ani hosteli. W głównej mierze śpię pod namiotem lub w hamaku, rozbijałam się „na dziko ” w USA i Kanadzie. Podróżuje z własnych oszczędności, dorywczej pracy, pomocy wspierających mnie ludzi, a także finansowania crowdfundingowego. W czasie mojej dotychczasowej, 2-letniej podróży pokonałam rowerem z sakwami i bez profesjonalnego sprzętu ponad 15 000 kilometrów. Ponadto, sterowałam żaglowcem na Morzu Cortez, mimo że nie miałam żadnej licencji, nauczyłam się języka hiszpańskiego i zostałam tłumaczem-okulistą w szpitalu indiańskim w Chiapas, ratowałam jaja żółwi przed kłusownikami i uczyłam się jak otwierać kokosy maczetą, choć dla Latynosów biała kobieta i maczeta, to jak proszenie się o kłopoty. Wyciągałam swój rower z przepaści, zrobiłam licencję nurkowania i pływałam z żółwiami oraz rekinami w Morzu Karaibskim, karmiłam z ręki małpki, jeździłam konno po dżungli. Byłam nielegalnym imigrantem w Meksyku i Hondurasie, przejechałam najgroźniejsze regiony Meksyku i Gwatemali, w tym kilka blokad wymuszających haracz w górach indiańskich. Byłam wyzywana od gringo, blokowano mi drogę i straszono, w regionach, w których kobiety nie mogą jeździć na rowerze, byłam okradziona z całego sprzętu elektronicznego, napastowana przez mężczyzn, w tym policję, ale mimo wszystko wciąż się nie poddaję i jadę w stronę Argentyny. Ponoć wszechświat pomaga tym, którzy mają odwagę brać, nie boją się porażki i sami potrafią się o siebie zatroszczyć!